Ik onderzocht het spanningsveld tussen amorf en strak  of geometrisch, tussen wit en zwart of kleur. De werken werden uitgevoerd in gips, wel of niet toegevoegd met kleurpigmenten.

De gips nam zijn eigen vorm aan in plastiek wegwerpverpakkingen, die gebruikt werden als mini sokkel voor reeds eerder gemaakt werk in porselein of gietklei.

Bij de grotere afgietsels werden de achtergelaten sporen van de verpakking  door beitelen, schrapen, snijden en schuren in het NU-moment impulsief tot iets nieuws gecreëerd.

Door het vereenvoudigen van de vorm naar de essentie ontstonden er zo:

- blokvormen: strakke of soms met uitsnijdingen

- gladde gestroomlijnde vlakke vormen

De composities van de objecten tonen het spanningsveld van de leegte t.o.v. de volheid en de geslotenheid van de vorm.